Jeszcze wczoraj byłam szczęśliwa jak diabli. Paweł po raz pierwszy w
życiu, samodzielnie napisał SMS-a. Bez podpowiedzi co ma napisać, bez
przeliterowywania każdego słowa. Normalnie, jakby jakaś siła powiedziała mu
"Chłopie, pisz! przecież potrafisz!".Treść była taka: (niestety nie
dało się zrobić zdjęcia tego cudu)
- Piotrek jadę do Brzegu, pociągiem od
Przecza do Brzeg -
Zdanie być może nie bardzo poprawne,
ale za to przekaz jest jasny......
Kiedy rano postanowiłam podczytać troszkę blogów naszych znajomych,
wieści frontowe przyćmiły całą radość. Bo jak do jasnej cholery mam wytłumaczyć
mojemu Autikowi, piękno tego świata, skoro w całej galaktyce nie ma nic
bardziej pokręconego.
Jakiś czas temu, pisałam nawet chyba o tym, moi bliscy znajomi zostali
oskarżeni o zbiórki publiczne na rzecz swojej córci. Zatem czepiono się czegoś,
co jest dowodem na to, że w Polsce filantropia jednak istnieje. Mało tego
ludzie którzy obdarowują, chcą wiedzieć jak są wykorzystywane ich
"dary", i to nie tylko te w postaci wpłat na subkonta, ale i te
bezpośrednie: pomoce dydaktyczne, kredki, farby itp; itd;. Po to między innymi
istnieją strony dzieciaków i blogi pisane przez ich rodziców. Jest to niejako
forma rozliczenia z darczyńcami.
Dziś rano, wchodząc na bloga Babci Gosi, omal nie spadłam z krzesła. A
wszystko za sprawą tego artykułu:
i kilku bzdur w nim zawartych;
Ekspertka ISP dr Magdalena Arczewska z Uniwersytetu Warszawskiego
przypomniała, że przekazywanie 1 proc. podatku nie jest filantropią – nie są to
nasze pieniądze, ale fiskusa. Mechanizm ten jednak daje „ułudę filantropii” i
zaspokaja naszą potrzebę dobroczynności. Jej zdaniem jednak mechanizm ten jest
dobrym rozwiązaniem.
I kolejna bzdura, także w wydaniu Pani
Arczewskiej:
Jedną z nich jest przekazywanie 1 proc. na subkonta czyli na rzecz
konkretnych podopiecznych danej organizacji. Według Arczewskiej należy
zlikwidować tę możliwość, ponieważ nie po to wymyślono ten mechanizm – miał
wspierać działalność pożytku publicznego, na rzecz ogółu, a nie konkretne
osoby.
Skoro zatem 1% nie jst filantropią, a proszenie o pomoc w zakupie
niezbędnych leków, pomocy dydaktycznych czy pomocy w zorganizowaniu fachowej
rehabilitacji jest zbiórką publiczną. To może ktoś w prosty sposób jak
"krowie na rowie", wyjaśni mi co w tym kraju jest zgodne z prawem, i
jak mamy zapewnić godziwą rehabilitację, leczenie i życie naszym
niepełnosprawnym pociechom. Jak można wobec takich faktów mówić o wyrównywaniu
szans, o braku dyskryminacji.
Jak cała ta chora sytuacja ma się do
tego dokumentu?
Karta Praw Osób Niepełnosprawnych
UCHWAŁA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ
POLSKIEJ
z dnia 1 sierpnia 1997 r.
Karta Praw Osób Niepełnosprawnych
(M.P. z 13.08.1997 r. Nr 50 poz. 475)
§ 1. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
uznaje, że osoby niepełnosprawne, czyli osoby, których sprawność fizyczna,
psychiczna lub umysłowa trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza lub
uniemożliwia życie codzienne, naukę, pracę oraz pełnienie ról społecznych,
zgodnie z normami prawnymi i zwyczajowymi, mają prawo do niezależnego,
samodzielnego i aktywnego życia oraz nie mogą podlegać dyskryminacji. Sejm
stwierdza, iż oznacza to w szczególności prawo osób niepełnosprawnych do:
1. dostępu do dóbr i usług
umożliwiających pełne uczestnictwo w życiu społecznym,
2. dostępu do leczenia i opieki
medycznej, wczesnej diagnostyki, rehabilitacji i edukacji leczniczej, a także
do świadczeń zdrowotnych uwzględniających rodzaj i stopień niepełnosprawności,
w tym do zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze, sprzęt
rehabilitacyjny,
3. dostępu do wszechstronnej
rehabilitacji mającej na celu adaptację społeczną,
4. nauki w szkołach wspólnie ze swymi
pełnosprawnymi rówieśnikami, jak również do korzystania ze szkolnictwa
specjalnego lub edukacji indywidualnej,
5. pomocy psychologicznej,
pedagogicznej i innej pomocy specjalistycznej umożliwiającej rozwój, zdobycie lub
podniesienie kwalifikacji ogólnych i zawodowych,
6. pracy na otwartym rynku pracy
zgodnie z kwalifikacjami, wykształceniem i możliwościami oraz korzystania z
doradztwa zawodowego i pośrednictwa, a gdy niepełnosprawność i stan zdrowia
tego wymaga - prawo do pracy w warunkach dostosowanych do potrzeb
niepełnosprawnych,
7. zabezpieczenia społecznego
uwzględniającego konieczność ponoszenia zwiększonych kosztów wynikających z
niepełnosprawności, jak również uwzględnienia tych kosztów w systemie podatkowym,
8. życia w środowisku wolnym od barier
funkcjonalnych, w tym: dostępu do urzędów, punktów wyborczych i obiektów
użyteczności publicznej, swobodnego przemieszczania się i powszechnego
korzystania ze środków transportu, dostępu do informacji, możliwości
komunikacji międzyludzkiej,
9. posiadania samorządnej
reprezentacji swego środowiska oraz do konsultowania z nim wszelkich projektów
aktów prawnych dotyczących osób niepełnosprawnych,
10. pełnego uczestnictwa w życiu
publicznym, społecznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym oraz rekreacji i
turystyce odpowiednio do swych zainteresowań i potrzeb.
Z renty socjalnej Pawła, co miesiąc zabiera się podatek + składki
zdrowotne. Czyli traktuje się go jak pełnoprawnego obywatela, ale jeśli ten
obywatel wymaga czegoś od PAŃSTWA, co jest mu gwarantowane przez chciażby KARTĘ
PRAW OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH, jest już obywatelem tej gorszej kategorii. Czy to
aby nie kwalifikuje się do miana "DYSKRYMINACJI"?
Na dzień dzisiejszy jestem zdania takiego jak Dorota, cały ten burdel
kwalifikuje się tylko do Strasburga!!!!!!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz